Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

desolamendu (ETCn 35 agerraldi; orobat desolamentu g.er) 1 iz atsekabe bizia. ik desolazio.

Lortu izan dugunean geure burua deskonbertitzea, hasierako desolamenduaren ondoren, askatasuna gelditu zaigu.  Joseba Zulaika   «ETAren hautsa», 2006 - 98. orr.

Gabeko leku habitaezin batean, desolamendua jaun eta jabe zen erbestean.  Bernardo Atxaga   «Groenlandiako lezioa», 1998 - 114. orr.

Nahikoa da begiratu bakarra desolamenduaz jabetzeko, baina eroso sentitzen zara hala ere giro horretan.  Rafa Egiguren   «Mentxakaren aitorpena» - Jose Ramon Goikoetxea, 2006 - 15. orr.

2 (hitz elkartuetan)

Desolamentu ukitua areagotzen dute.  Edorta Jimenez   «Europako mugetan barrena», 2000 - 169. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus