Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

larrugin (orobat larrugile g.er. eta larrukin g.er.; Euskaltzaindiaren Hiztegian larrugin agertzen da) 1 izond/iz larruak ontzen dituena.

Behin, aspaldi samar dagoeneko, bere lagun larrugile baten zerbait aipatu zuen Kleimanek.  Josu Zabaleta   «Anne Franken egunkaria» - Anne Frank, 2004 - 149. orr.

Simon larruginaren etxean dago ostatuz, itsasertzean.  Elizen arteko biblia   Eg 10,32

-Larruginak larrua nola, hala zurratu haute garaztarrek.  Aingeru Epaltza   «Mailuaren odola», 2006 - 139. orr.

Gero, Rua bukatuta, Larruginen kaletik jarraitu zuten.  Koro Navarro   «Zalakain abenturazalea» - Pio Baroja, 2006 - 155. orr.

Ogibidez larrukin, zikinketari, zerbitzu garbitzaile, gorputz errausle... eta holako lan "zikin"-ez arduratzen dira.  Herria   2004-09-09

Oreztaz jositako gazte alai eta oso maitatu bat, ile beltza tente moztuta daroana: larrugile deritzogu denok, eskola zenbaitetatik gatozen gainontzekook ez bezala, lanbide hau berak aukeratu baitu.  Urtzi Urrutikoetxea   «Zoririk ez» - Imre Kertész, 2003 - 52. orr.

2 (hitz elkartuetan)

Larrugin-dendako saltzailea gogorarazi zion.  Matías Mujika   «Edale santuaren kondaira» - Joseph Roth, 2001 - 61. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus