Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
mandazkadaAstazainak, mandazainak, edo behialako zaldunak. Patziku Perurena «Trapuan pupua», 2001 - 24. orr.
Bospasei olio-upel hartzen zituen mandagurdi bakoitzak, eta, kargatu ahala, mandazainak, zigorra airean astindurik, tokia uzten zion ondoren zetorren mandagurdi hutsari. Anjel Lertxundi «Azkenaz beste», 2005 - 81. orr.
Mandazainak, eguzkiak errerik, aurpegiak izerditan distiraz zituztela, kantari joaten ziren, olio edo ardo-zahagien gainean etzanda, eta mandoak ilaran joaten ziren, erdi lotan. Josu Zabaleta «Jakintzaren arbola» - Pio Baroja, 2006 - 144. orr.
Romagnara zihoazen mandazain batzuk jaiki egin ziren, eguzkia irten zelakoan, atondu eta kargatu zituzten zamariak, eta bidez zihoazelarik. Askoren artean «Asisko Frantzizko, Asisko Klara», 2002 - 1090. orr.
Mandazaina zen, baina baita, noizean behin bederen, bidelapurra ere. Mandazain batek, ordea, erretiratu egiten ditu, bere mandoek edan zezaten. Martin Anso «Elezaharren bidetik», 2004 - 185. orr.
Burdin harria karreatzeko mandozain bakoitzak hiru mando ibiltzen zituen malda horri gora, gero Orbaizetako olara jausteko. Angel Aintziburu / Jean Baptiste Etxarren «Luzaiden gaindi», 2002 - 65. orr.
Ikusi zuten mandazainek beren behorrei egiten zitzaien indar-jokoa eta makilak hartuta joan ziren eta makilaka eraso zioten. Patxi Ezkiaga «On Kixote Mantxako» - Miguel de Cervantes, 2005 - 50. orr.
Parador de la Cruz deitzen zen mandazain-ostatu batetik gertu. Josu Zabaleta «Jakintzaren arbola» - Pio Baroja, 2006 - 234. orr.
