Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
segailtasunGorpuzkeraz segaila zela esan zidaten, baina jendartean nabarmentzen ez diren horietakoa. Joxean Agirre «Romain zen bere izena», 2003 - 135. orr.
Gizon mehe segaila zen Leizarraga, sudur-kako handi baten jabea. Aingeru Epaltza «Mailuaren odola», 2006 - 104. orr.
Ilda polita zen, segaila, ile-horia, eta Paola eta biak hirian paseatzera joaten ziren. Fernando Rey «Gure etxeko kontuak» - Natalia Ginzburg, 2004 - 153. orr.
Zilan Bey gazte segaila zen, kementsu eta suharra. Fernando Rey «Ararat mendiaren sumina» - Yasar Kemal, 2003 - 107. orr.
Han esan ezin ahalako gazte segail eta lirain bat ikusi zuen lotan. Patxi Zubizarreta «Mila gau eta bat gehiago» - Anonimoa, 2002 - 122. orr.
Berehala senditu dut haren urratsaren neurria ez dela enearen antzekoa eta asmatu, presatu gabe, gizon gazte sekailaren heinean izanen naizela, ordu laurden bat barne. Piarres Aintziart «Santiago oinez», 2000 - 119. orr.
Bitxi egin zitzaidan aurren-aurrenetik haren figura segaila kale-jantzian ikustea. Inazio Mujika Iraola «Gerezi Denbora», 1999 - 10. orr.
Begien distira, ilearen kizkurra, lepoaren segaila, gerriaren liraina, besoen zuria, masailen gorria, aurpegiaren obaloa, bularren gordea, dena nuke goresgai. Xabier Mendiguren Elizegi «16 ipuin amodiozko», 2002 - 125. orr.
Kupulak eta kanpandorre txikiak ageri dira, puntetan orratz segailak zerura, minareteen antzekoak. Karlos Zabala «Mikel Strogoff» - Jules Verne, 2002 - 414. orr.
gazte segail (5); gizon segail (4)
