Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

txakal1 (orobat xakal g.er.) 1 iz otsoaren antzeko ugaztun haragijalea, Asian eta Afrikan bizi dena, batez ere animalia hilez elikatzen dena (Canis aureum eta beste).

Gizakiak txakala bezalako haragijale batetik zakur orojalea atera du; baina mende asko behar dira horretarako.  Josu Zabaleta   «Jakintzaren arbola» - Pio Baroja, 2006 - 129. orr.

Basastoak ere geldi daude mendian, txakalak bezala aireari usnaka.  Elizen arteko biblia   Jr 14,6

Edomdarren mendialdea lur soil bihurtuko dut, eta haren sailak basamortuko txakalei utziko dizkiet.  Elizen arteko biblia   Ml 1,3

Esku-argi luxe batekin, ridgeback eta txakalaren nahasketa dirudien txakur gazte baten eztarria ari da miatzen.  Oskar Arana   «Lotsaizuna» - John Maxwell Coetzee, 2004 - 107. orr.

Plazer-gose den arraren ametsa, irrika, hantustea, berekoikeria, bekaitza, mendekua, grina guztiak gordetzen dituk giza arimaren gauean, beti zelatan, nola egoten baitira puma, putrea, xakala sortaldeko gauetako basamortuan.  Xabier Olarra   «Azken hitzordua» - Sandor Marai, 2003 - 145. orr.

2 (hitz elkartuetan lehen osagai gisa)

Jerusalem harri-pila bihurtuko dut eta txakal-zulo.  Elizen arteko biblia   Jr 9,10

Txakal-kume bat.  Oskar Arana   «Lotsaizuna» - John Maxwell Coetzee, 2004 - 260. orr.

Dendaren zirrikitutik begiratu eta txakal talde bat ilargi argitan lasterka ikusten dudanean, haietako bat zarela bururatzen zait, eta nigana zatozela aldi hartan etorri zinen bezala.  Bernardo Atxaga   «Groenlandiako lezioa», 1998 - 95. orr.

hitz multzoen maiztasunak (gutxienez 3 aldiz agertzen direnak)

txakal zulo (4)

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus