Zu utziz gero, gogoan barrena

dut begia, eta soraio huts naiz,

aldez bederen itsu dabilena,

erne arren soa leloturik gaitz;

 

zeren Begik ez baitio Bihotzi

ematen txori, lore, gauzen berri;

horra, bada, Gogori eragotzi

deus bereiztea, ez oso ez erdi.

 

Zakar zein atsegin, dakusan oro,

izaki galant zein itsusiena,

mendi nahiz itsaso, egun edo

gau, bele zein uso, zeu zaitu dena:

 

zure irudiz mukuru, egiaz

Gogok bete dit begia faltsiaz.