Maitasun bi ditut, gozo eta min,

bi izpiritu beti kitzikari:

betargi bata, giza aingeru fin;

emea, berriz, musubeltz gaitz-kari.

 

Ona gaiztoak maltzur tentatu du,

ni infernura ekarrarazteko,

limurtu nahiz santua deabru,

gogo-aratza kutsu txarron peko.

 

Aingeru ona gaiztotu ote den

ezin esan, nahiz susmoa dudan:

lagun izanik hirurok elkarren,

kide duke besteak infernuan.

 

Hau bizi beharra duda artean,

gaiztoak handik iraitzi artean.