Zuzia hantxe, lo zetzan Kupido.

Dianaren sehi bat, oharturik,

ur hotz batera hor doa agudo

maitemin-sua eskuan harturik;

 

urak su hartatik jaso du, bada,

berotasun bizi azkengabe bat,

bihurtu baita Iturberoaga,

jendeek non osa gaitzen kalteak.

 

Soaz, baina, Enek su-berriturik,

mutilak saioz ene bularra du

ukitu, eta ni, horrez gaixorik,

uren xerka noa, eri, iradu.

 

Sendabiderik ez, alta: su berri

Kupidok non, han nik urez pizgarri.