Esan miraileko aurpegiari

ordu dela beste bat egiteko;

berritu ezik, loretan den hori

xarma huts duzu, ama bati uko.

 

Ezen, finez, zer sabel landugabek

arbuia zintzake senar-goldetzat?

Eta, zale hutsez, zer etxe-kaltek

nahi du elkor hil geroarentzat?

 

Zeure amaren mirail zara, zeinak

zugan oroit baitu lore-aroa;

leihoz leiho berdin urteen lanak

berrit dezake zure urre-soa.

 

Nork oroit gabe, baina, zeu soil biziz,

hiltzean, zenduko zara irudiz.