Zure bularra bihotz oroz bitxi,

hiltzat baitzituen gogo etsiak;

maitagune fin, maite-erakutsi,

hortxe nik lagun ehortzi-usteak.

 

Zenbat malko kutun ez ote die

Maitasun on-larrik begioi ostu,

hil haien alde, zeinak gorde bide

baitira zu baitan eskurik esku!

 

Maitasun ehortzik zu bizi-hobi,

joan zirenen oroigailuz apain;

nigandik zuten oro haiek zuri:

anitzena zen, zuhaurena orain.

 

Haien irudi zaitut nik, maite, zu;

zuk ni, berriz, guztien oro nauzu.