Hala dezaket desenkusa, maite,

zamari geldoa, urrun abian:

zugandik zertan lasterka noake?:

presak beude, non ez den itzulian.

 

Zer desenkusa, aldiz, abereak,

hanka-arinen makal zaidalarik?

Ezproika, nahiz eraman haizeak,

ziztu lasterra gelditzat baitut nik.

 

Ez da zaldirik ene irritsaren

duin denik; amodio bizi baita

—ez haragi sor— irrintziz nabarmen;

bitez hor, bada, maite-zorrok kita:

 

zugandik gogoz hain mantso joana,

bihoa orain lauhazka zugana.