Zutaz landa nenbilen udaberriz,

Apiril ñabarrek, galaz jantzirik,

zer oro gaztetzen zuela, irriz

Saturno astun dantzari jarririk.

 

Ez txintek ez lili eztiek, baina,

lurrrin eta margo anitzekoak,

zidaten eragiten gogo-zaina

biltzera ipuin zein lore aleak.

 

Ezin mirets nik lirio zuria,

ez arrosaren gorri mina gorets:

gozo ziren soilik, laket begira,

eredu zaren horren lagin markets.

 

Negua luze; zu, maite, hain urrun,

jostailu neuzkan, zure zantzu ilun.