Izen bat bere osagaien arabera ere azter daiteke, formaren aldetik, alegia:

• zapata → izen soila edo bakuna
• zapata-denda → izen elkartua
• zapatagintza → izen eratorria

Hiru izen dauzkagu hor, formaz ezberdinak: izen soil edo bakuna da lehenbizikoa (zapata), elkartua bigarrena (zapata + denda) eta eratorria hirugarrena (zapata + gintza).

• zapata ⇒ soila edo bakuna dela diogu, ezin delako izen horren azpian semantika aldetik esanahia izan dezakeen zati txikiagorik egin. Erro hutsez osatutako forma da.
• zapata-denda ⇒ izen elkartuetan, bi izen bereizten ditugu, biak beregainak: zapata eta denda bereiz erabil ditzakegu, zein bere adierarekin; eta horrez gain, elkarturik zapata-denda hitza osatzen dute, beste adiera bat, hirugarrena, daukana. Bi erroz edo gehiagoz osatutako formak dira elkartuak. Molde horretakoak dira hauek ere: auto-saltzaile, hegazkin-gidari, behi-esne, fabrika-langile, etxe-tresna, kolko-bertso, herri-eskola…
• zapatagintza ⇒ eratorrietan ere bi zati ditugu, beregaina bat eta ez beregaina bestea: izena alde batetik (zapata) eta beste atal bat (gintza, kasu honetan), bereiz erabili ezin dena, autonomiarik ez duena. Erro batez eta morfema eratorle batez osatutako formak dira. Beti beste izen batekin erabiliko dugu, edo aditz batekin: lapurketa, azterketari, ikusmen, erosketa, erabilpen… esaterako.

Hona hemen zenbait adibide:

Ikus hemen morfologiako hitzaren gramatika atala.