Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

oinaztarri (orobat oinastarri g.er. eta oinaztar g.er.) 1 iz lurra jotzen duen tximista.

Oso oker ez banago, oinaztarri eta trumoi dunbotsuaren ondorioz erori zen gargola faltsuarekin ari nintzen.  Karlos Linazasoro   «Ez balego beste mundurik», 2000 - 191. orr.

Basatia denean, berriz, oinaztarra, lurrikara eta zikloia ematen du.  Xabier Olarra   «Deabruaren hiztegia» - Ambroise Bierce, 2001 - 208. orr.

Itsasotiko kirats umela, itsasoaren gaineko eguzki ugertsua, eta laino beltzen artetiko oinaztarri urdin-zuriskak lehorrerantz, kuartzozko lanpara baten argi taupakariaren gisa.  Joxe Austin Arrieta   «Homo Faber» - Max Frisch, 2001 - 250. orr.

Haren begirada mesfidatiak oinaztarriak zuhaitz-enborra lez zeharkatu ninduen lehentxoago hain harro agertu nintzena, eta, une hartan, beldurraren presentzia sumatu nuen nire barren guztian.  Pedro Alberdi   «Kafka Bilbon», 2002 - 85. orr.

Sinetsiko al dit norbaitek adierazten badut William Lang paraxutista oinaztarri baten gainean zamalka galdu zela sekula betiko?  Karlos Linazasoro   «Ez balego beste mundurik», 2000 - 83. orr.

2 irud/hed

Cejador-en baskoiberismoaren kritika oinaztarrizkoaren tonua.  Joxe Azurmendi   «Espainiaren arimaz», 2006 - 193. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus