Berezko gaitasunak:

1. Konposatu organikoen egitura, propietateak, prestaketarako bideak eta erreakzio kimiko garrantzitsuenetan sakontzea.

2. Konposatu kimikoen sintesi eta karakterizazio prozedura errezak diseinatzeko eta laborategian aurrera eramateko gaitasuna. Honetarako, behar bezalako ziurtasun-neurriak eta teknika egokiak menperatu behar dira, baita datuak aztertu eta ulertzeko gaitasuna ere.

3. Eragiketa kimiko induztrialetan Kimikaren oinarrizko arauak erabiltzeko gaitasuna.



Zeharkako gaitasunak:

1. Substantzia kimikoen karakterizaziorako teknika instrumentalen artean bereiztea

2. Ahoz zein idatzi, era ulergarri batean, Kimikarekin eta erlazionatutako gaiekin zerikusia duten gertakizuna eta prozesuak azaldu ahal izatea.

3. Kimikan eta beste arlo zientifikotan informazioa bilatzeko eta iragazteko erraztasuna, bibliografian eta bestelako informazio eta komunikaziorako teknologietan oinarritua.

4. Kimika beste disziplinekin erlazionatzeko gaitasunaz gain, gaur egungo gizartean duen eragina eta industriako arlo kimikoa ulertzea.



(informazio gehiagotarako, ikus Ikaslearen Gida)

1 Gaia. Metodo Espektroskopikoen bidezko Egitura Determinazioa.

1.1. Espektru elektromagnetikoa

1.2. IR Espektrofotometria. Oinarri teorikoa. Funtzio-talde nagusiak. Tresneria.

1.3. UV-VIS Espektrofotometria. Oinarri teorikoa. Kromoforak, auxokromoak. Tresneria.

1.4. EMN Espektroskopia. Oinarri teorikoa. Lerrakuntza kimikoa. Anizkoitasuna. Integrazioa. 13C-EMN.

1.5. Masa-Espektrometria. Oinarri teorikoa. Tresneria. Apurketak eta emaitzen hausnarketa.

1.6. Bide espektroskopikoen bitartez, konplexutasun baxuko konposatu organikoen egitura determinazioa.



2 Gaia. Enol eta enaminen kimika.

2.1. Kondentsazio aldolikoa.

2.2. Ziklazio aldolikoak.

2.3. Claisen kondentsazioa.

2.4. Dieckman kondentsazioa.

2.5. Michael erreakzioa.

2.6. Enaminen eraketa. Imina-enamina oreka tautomerikoa.

2.7. Enaminen alkilazioa

2.8. Enaminen azilazioa



3 Gaia. C,C Loturen eraketa.

3.1. Wittig erreakzioa.

3.2. Peterson erreakzioa.

3.3. Mannich erreakzioa.

3.4. Reformatsky erreakzioa.

3.5. Bestelako errekazionatzaile organometalikoen erabilera.



4 Gaia. Heterozikoak.

4.1. Definazioa eta sailkapena

4.2. Heteroziklo aseak. Erreaktibitatea (base/nukleozale).

4.3. Heteroziklo aromatikoak. Hodei elektronikoaren eskasia eta aberastasuna. Ordezkapen elektroizalea.



5 Gaia. Zikloadizioak eta erreakzio elektroziklikoak.

5.1. Diels-Alder erreakzioa.

5.2. Zikloadizio 1,3-dipolarrak eta bestelako erreakzio erlazionatuak.





Gai-zerrenda bost laborategiko saioekin osatuko da, bertan konposatu organikoen sintesi errezak landuko direlarik. Saio praktiko hauek aldatu ahal dira irakasle-taldearen hitzarmenez.



1. Praktika: Enol eta enolatoen erreakzionakortasunean oinarritutako C-C loturen eraketa. Produktuen egitura determinazioa (EMN, IR)

2. Praktika: Erredukzioa/oxidazioa. Produktuen egitura determinazioa (EMN, IR)

3. Praktika: Aurreko erreakzioetatik lorturiko produktuen funtzionalizazioa. Produktuen egitura determinazioa (EMN, IR)

4. Praktika: C=C loturen eraketa. Produktuen egitura determinazioa (EMN, IR)

5. Praktika: Kimika Heteroziklikoa. Produktuen egitura determinazioa (EMN, IR)



(informazio gehiagotarako, ikus Ikaslearen Gida)

Eskola magistralak, Mintegiak, Ikasgelako praktikak eta Laborategiko praktikak izango dira irakaskuntz-bektoreak. Eskola magistraletan kontzeptu teoriko-praktikoen gehiena landuko da, adibide eta aldez aurretik emandako ariketen bitartez (Ikasgelako praktiketan batez ere jorratuak) finkatuko delarik. Mintegiei dagokienez, laborategiko saioak prestatzeko (egindako praktikaren oinarria, eragiketa esperimentalen azalpena) erabiliko dira.



(informazio gehiagotarako, ikus Ikaslearen Gida)

Metodologia eta Irakaskuntza-motak izenekoetan azaldu den moduan, irakasgaiaren ebaluazioa ohiko deialdian ondoan adierazitako arlotan egingo da, arlo bakoitzari dagokion portzentaia adierazitakoa izanik:



Azterketa: %60

Laborategia (praktikak + txostenak) eta Mintegiak: %30

Ikasgela: %10



Aurreko hiru arloetako bakoitzean, hamar puntutik bost baino gehiago eskuratu beharko dira irakasgaia gainditu ahal izateko. Gutxieneko puntuazio hori (5 puntu) nahitaezkoa izango da arlo bakoitzaren bestelako azpiataletan (praktikak, txostenak eta mintegiak, esate baterako).



Azterketei dagokienez, bi azterketa partzial eta amaierako bat egitea aurreikusi da. Azterketa partzial bakoitzean hamar puntutik bost baino gehiago lortu behar da azterketaren zati hori liberatzeko. Azterketa partziala(k) gainditzen ez duten/dituzten ikasleek azterketa finala egin beharko dute. Azterketa partzialak edota finala gainditzeak ez dakar irakasgaiaren gainditzea, zeren eta ebaluazioan gainontzeko %40-a (Laborategia, Mintegiak eta Ikasgela izeneko arloei dagokiena hain zuzen) kontutan hartu beharko baita.



Laborategiko arloan, egindako praktiken inguruko txostenak egin beharko ditu ikasleak. Arlo honen ebaluazioan, aipaturiko txostenak ez ezik, praktika bera eta mintegietan zein praktikan ebatzitako ariketak ere ebaluatuko dira. Laborategi-saioetan eta dagozkien mintegietan parte-hartzea ezinbestekoa da.



Ikasgela izeneko arloan, asistentzia, eskoletan parte hartzea, lortu beharreko gaitasunen finkatzea, eta Metodologian aipatutako ariketa adierazgarrien zein ikasturtean zehar egindako beste batzuen ebazpena ebaluatuko da.



Ikasleak uko egin ahal izango dio orain arte azaldu den etengabeko ebaluazioari (edo mistoari) eta azken ebaluazioa aukeratu, etengabeko ebaluazioan parte hartu zein ez hartu. Horretarako Gradu Ikasketetarako Ebaluaziorako araudia jarraituko da.



Azken ebaluazioa, irakasgaiaren arlo guztiak ebaluatuko d(ir)eneko azterketa(k) izango d(ir)a, azterketa aldi ofizialean egingo d(ir)elarik. Azken ebaluazioaren kasuan, azterketa egun ofizialean egin beharreko prob(et)ara ez aurkezte hutsak ekarriko du automatikoki kasuan kasuko deialdiari uko egitea.



Azkenik, ohiko deialdiari uko egiteari dagokionez, ikasleak uko ahal izango dio ohiko deialdiari. Azterketa finalera ez aurkezte hutsak uko egitea adieraziko du berez.





(informazio gehiagotarako, ikus Ikaslearen Gida eta 2017/03/13-an EHAA-n argitaratutako Gradu Ikasketetarako Ebaluaziorako araudia)

Bata, segurtasun betaurrekoak, kuadernoak, beiran idazteko errotulkiak, mikroespatula, kalkulagailua.

(informazio gehiagotarako, ikus Ikaslearen Gida)

Oinarrizko bibliografia

1. L. G. Wade, Jr., QUÍMICA ORGÁNICA, Pearson-Prentice Hall, 5ª ed., 2004.

2. K. P. C. Vollhardt, N. E. Schore, QUÍMICA ORGÁNICA, Omega, 3ª ed., 2000 (KIMIKA ORGANIKOA, 1ª ed., UPV/EHU, Leioa, 2008).

3. J. McMurry, QUÍMICA ORGÁNICA, International Thomson Editores, 5ª ed, 2001.

4. Clayden, Greeves, Warren and Wothers "Organic Chemistry", 1st ed. Oxford University Press. 2001.

5. Ege, S. "Química Orgánica". 1ª ed. Editorial Reverté. 1997.

6. F. A. Carey, "Organic Chemistry", 4ª ed McGraw-Hill, 2004.

7. J. I. Borrell, J. Teixidó, J. L. Falcó, SÍNTESIS ORGÁNICA, Síntesis, 2004.

8. M. Carda; S. Rodríguez; F. González; J. Murga; E. Falomir; E. CASTILLO, SÍNTESIS ORGÁNICA. RESOLUCIÓN DE PROBLEMAS POR EL MÉTODO DE DESCONEXIÓN. Publicaciones de la Universitat Jaume I, Castellón, 1996

9. J. L. Marco, QUÍMICA DE LOS PRODUCTOS NATURALES, Síntesis 2006

10. T. L. Gilchrist QUÍMICA HETEROCÍCLICA. 2 ed. Addison-Wesley Iberoamericana, USA, 1995.

11. M. J. Rodríguez, F. Gómez, CURSO EXPERIMENTAL EN QUÍMICA ORGÁNICA, Síntesis, 2008.

12. M. A. Martínez, A. Csákÿ, TÉCNICAS EXPERIMENTALES EN SÍNTESIS ORGÁNICA, Síntesis, 2005.

13.SAFETY IN ACADEMIC CHEMISTRY LABORATORIES: VOLUME 1 y2. ACCIDENT PREVENTION FOR FACULTY AND ADMINISTRATORS, 7ª Ed. American Chemical Society, Washington, DC, 2003

14. M. Hesse, H. Meier, B. Zeeh, MÉTODOS ESPECTROSCÓPICOS EN QUÍMICA ORGÁNICA, Síntesis, 2006.

15. P. Pretsch, C. Bühlmann, A. Affolter, R. Herrera, Martínez, Tablas para la determinación estructural por métodos espectroscópicos, Springer-Verlag Ibérica, 2001.



(informazio gehiagotarako, ikus Ikaslearen Gida)

Gehiago sakontzeko bibliografia

1. S. Warren, P. Hyatt, ORGANIC SYNTHESIS: THE DISCONNECTION APPROACH, Wiley, 2008
2. F. A. Carey, R. J. Sundberg, ADVANCED ORGANIC CHEMISTRY, Partes A y B, 5ª Edición, Springer, 2007.
3. M. B. Smith, J. March, MARCHS ADVANCED ORGANIC CHEMISTRY: REACTIONS, MECHANISMS AND STRUCTURE, 6ª Ed. Wiley, 2007.
4. R. Bruckner, ADVANCED ORGANIC CHEMISTRY: REACTION MECHANISMS, Academic Press, Londres, 2001.
5. J. A. Joule, K. Mills, HETEROCYCLIC CHEMISTRY, 4ª Ed., Blackwell Science, 2000
6. P. M. Dewick, MEDICINAL NATURAL PRODUCTS. A BIOSYNTHETIC APPROACH, 2ª Ed.,Wiley, Chichester, 2002.
7. R. M. Silverstein; F.X. Webster; D. Kiemle, SPECTROMETRIC IDENTIFICATION OF ORGANIC COMPUNDS, 7ª ed., Wiley & Sons, Nueva York, 2005
8. D. W. Williams; I. FLEMING, SPECTROSCOPIC METHODS IN ORGANIC CHEMISTRY, 6ª Ed., McGraw-Hill, Londres, 2007.

(informazio gehiagotarako, ikus Ikaslearen Gida)

Aldizkariak

Organic Syntheses: http://www.orgsyn.org/
The Journal of Organic Chemistry: http://pubs.acs.org/journal/joceah
Organic Syntheses: http://www.orgsyn.org/
The Journal of Organic Chemistry: http://pubs.acs.org/journal/joceah
Organic Letters: http://pubs.acs.org/journal/orlef7
European Journal of Organic Chemistry: http://www3.interscience.wiley.com/journal/27380/home
Tetrahedron: http://www.sciencedirect.com/science/journal/00404020
Organic and Biomolecular Chemistry: http://www.rsc.org/Publishing/Journals/Ob/Index.asp
The Journal of Chemical Education: http://jchemed.chem.wisc.edu/
Organic Letters: http://pubs.acs.org/journal/orlef7
European Journal of Organic Chemistry: http://www3.interscience.wiley.com/journal/27380/home

(informazio gehiagotarako, ikus Ikaslearen Gida)