Oi, zeu bazina zu!; ezin baitzara

izan zu zeu bizi zareino baizik:

epe horri egin, maite, aupada,

zeure jitea besteri emanik.

Hala, zure edertasun-bahiak

ez luke mugarik: zeu zinateke

zeu hilik ere, emaitza gozoak

zure isuri gozoa bailuke.

Nork utz hain etxe bikaina hondatzen,

ardura prestuz eutsi beharrean,

negu gaitz horren herio-ekaitzen

amorru antzu, hotzaren aurrean?

Oi! mentsek baino ez. Zuk, maite, nola,

zure haurrak «Aita» esan dezala.