Ene maite-jaun, sujetasun finez

zugana zorrez loturik bainago,

onar itzazu hitzok leial-karrez,

antzez ez baitute hainbat balio;

 

hain zor eskerga baita hau enetzat,

non gertatzen bainaiz hitz-jantziz labur,

nahiz noski biluz-estalgarritzat

zure gogarte fina ukan ziur.

 

Harik eta hor goiko zori-izar

neureak abegi on egin arte,

zerorren galaz maitatze pilda-txar

honi zuk zeuk emanik eskuarte.

 

Orduan, harro erakutsiko dut;

artean, maite, Maitasun lotsa dut.