Fortunak eta famak huts eginik,

sarri dut neure galdua penatzen,

zeru mutua oihuz gogaiturik,

araoz kexu ene zorigaitzen,

 

halakoz aberats denaren bekaitz,

haren pare nahi; jendeen kutun,

hau bezain trebe, hura bezain kapaz:

gozo-afanez naiz goseti zuntzun.

 

Neure buruaz arnegu betean,

zutaz nauzu gero oroitzen, eta,

larretxoria goiz-txintan nola, han

noa kantari zerurantz hegaka.

 

Zure oroit hutsez hain naiz aberats,

erregeak ene aldean eskas!