Haragi sor hau baldin banu pentsu,

urrun dorpeak ezin ni oztopa;

lekua leku, hor ninteke prestu,

azken bazterretik arin hegaka.

Berdin lidake baldin banintz neurez

urrunenean zugandik aparte;

bizkor da Pentsu itsasoz zein lurrez:

pentsatzez bertan da, hori du arte.

Tamalez, pentsu latz dut ez naizela

milia luzez jauziz doan pentsu,

baizik, lur eta ur bainaiz makala,

betaren jopu naizela dolutsu:

gai geldo horien opari xuhur,

malko astunok, min banaren ikur.