Nolako artatsu, bidez abian,

gorde nuen zertxo bakoitza bermez,

esku faltsuk heltzeka itzulian

seguru hantxe aurkitzeko ustez!

 

Zure aldean, baina, huskeria

bitxiok, oi gozo samin bihurtu,

kutunen kutun, ene zer guztia:

aise zaituzke edonork lapurtu.

 

Ez zaitut kutxa batean zerratu,

baizik ez egonik berdin zauzkadan

bularpe amultsu honetan sartu,

non jin-joana den gogo-boladan.

 

Hortik galtzeko ere banaiz beldur:

zure irrikaz, zintzoena lapur.