Zure jopu izanik, zer dagiket,

zure aldarte-apetei men baizik?

Ez dut neuretzat ezein asti laket,

egiteko deus, zuk agindu ezik.

 

Zure zain egonik luzaz bai luzaz,

ez naiz ausart, jaun goi, haserretzera;

ez gabearen latza jotzera latz,

zuk «bazoazke» esate hutsera;

 

ez eta espaz egitera galde

non zaren, zer egitekotan, jauna;

baizik, jopu triste, pekorik gabe

diot: «Dohatsu eskuko duzuna!».

 

Hain zaizu meneko zoro Maitasun,

non zernahi dela, gaitz ez deritzun.