Nik zure hilartitza idatz, edo

zuk iraun ni gorpu ustel natzala,

ezin Balbek zure oroipen oro

eraman, ene aldian bezala.

 

Neurtitz hauetan betiko bizirik

zaude, nahiz ni munduarentzat hil;

lurpe hotzean arrunt ehortzirik

ni, eta zu begi orotan murgil.

 

Zure oroitarri ene bertsoan

mundura sortzeko diren begiek;

gaurko arnasadun oro hiltzean

zaren hau dukete ele mihiek.

 

Biziko zara, lumak ostu betan,

arnasa bizi, giza ahoetan.