Ene Musak gisaz dirau muturik,

zure loria inork bikain-giro

urre-hegatsez biltzen duelarik,

Musa oroz bitxiturik handiro.

 

Gogoz naiz ni inor elez bezain fin,

eta, apaiz ezjakin gisa, «Amen»

diotset eresi guztioi berdin,

luma txit polituz baitira gailen.

 

Zu loriatzen entzunik, nik diot:

«Hala da»; eta are loriago

zauzkat. Golkorako, baina, pentsuok,

hitzez motz neurez, zure maitez sendo.

 

Berben arnasaz har besteok aintzat;

pentsu mutuez ni, zinezko hiztzat.