Sari banaketa ostegunean, maiatzaren 15an, egingo dute UPV/EHUren Ignacio Maria Barriola Zentroan. Donostiako Orfeoiak emanaldi labur bat egingo du. Ekitaldia publiko orokorrari irekita egongo da, edukiera mugatuarekin.
Alfonso Aijón sustatzaileak eta Idoia Solores ikertzaileak irabazi dute XXIV. Donostiako Orfeoia-UPV/EHU Saria
- Albisteak
Lehenengo argitaratze data: 2025/05/07

Alfonso Aijón sustatzailea eta Ibermúsicako sortzaileak eta Idoia Solores ikertzaileak Donostiako Orfeoia-UPV/EHU Saria irabazi dute. Sariketaren hogeita laugarren edizioa da aurtengoa, eta bi helbururekin sortu zen: musika sorkuntzako ibilbide profesionala aitortzea eta musika arloko ikerketa sustatzea.
Ikertzaileak ‘Musika ikerketa sustatu eta indartzea’ kategorian jaso du saria, ‘La construcción estético-moral de la Pasión según San Mateo de J.S. Bach y su persistencia en el tiempo’ izeneko lanarengatik. Halaber, musika klasikoko kontzertuen sustapenean egindako lanarengatik eta izandako ibilbide nabarmenagatik jaso du saria Alfonso Aijón sustatzaileak.
Sari banaketa ostegunean egingo dute, maiatzaren 15an, 19:00etan, Euskal Herriko Unibertsitateko Ignacio Maria Barriola Zentroan, Donostian. Ekitaldi horretan parte hartuko dute Donostiako Orfeoiaren presidenteak, Antxon Elóseguik, eta UPV/EHUren Gipuzkoako Campuseko errektoreordeak, Juana Goizuetak. Ekitaldia amaitzean, Donostiako Orfeoiko ordezkari batzuek erakustaldi labur bat egingo dute haien errepertorio tradizionaleko obrekin. Ekitaldia publiko orokorrari irekita egongo da, edukiera mugatuarekin.
Alfonso Aijonek 1970ean sortu zuen Ibermúsica, Espainian dagoen musika klasikoko enpresa pribaturik handiena. Artisten agentzia gisa hasi ondoren, Ibermúsica erreferentzia bihurtu zen Europan musika klasikoko kontzertuen sustapenean. Lehen aldiz New York Philharmonic, Chicago Symphony, London Symphony Orchestra edo Montrealgo Orchestre Symphonique bezalako orkestrak eraman zituen Espainiara. Era berean, Aijonek maisu handiak bere orkestra propioekin Espainiara lehen aldiz joatea lortu zuen: Yevgueni Mravinski, Claudio Abbado, Georg Solti, Leonard Bernstein, Riccardo Muti edo Pierre Boulez.
Idoia Solores Etxabe doktorea da (Cum Laude aipamena) doktore-tesiarekin: “La construcción estético-moral de la Pasión según san Mateo de J.S. Bach y su persistencia en el tiempo”, hemen saritua, "Filosofia, Zientzia eta Balioak" programaren barruan, Javier Aguirre Santosen (UPV/EHU) eta Luis Antonio González Marinen (CSIC) zuzendaritzapean. 20 urte baino gehiago daramatza Donostiako Antigua-Luberri BHIn irakasle. UPV/EHUrekin ere lan egin du, unibertsitate-hedapeneko ikastaro batzuk emanez. Filosofian eta Hezkuntza Zientzietan lizentziaduna da (UPV/EHU 1985) eta Musiken lizentziaduna (Paris VIII 1986). Zinemagintzaren Historia eta Estetikako Unibertsitate Masterra (Valladolideko Unibertsitatea, 2003) eta Ikerketa Nahikotasuneko Diploma ditu, UPV/EHUren "Filosofiako egungo arazoak" programaren barruan (2007). Hainbat artikulu argitaratu ditu Musika eta Filosofia aldizkarietan erlazionatuz: Bitarte, Musika eta Hezkuntza, Frantziskotar Lizeoa eta Epistemus, gehienak J.S. Bachen figurari buruzkoak. Film labur batzuetarako musika ere konposatu du, baita ikus-entzunezko sorkuntza-lan batzuk ere.
Saritutako lanaren helburu nagusia "mendebaldeko musikaren historian funtsezkoa izan den lan honen balio estetiko-morala argudiatzea izan da. Ikerketa honek Pasioa San Mateoren arabera (PSM) kontsolatzeko arrazoiak aztertzen ditu, konpositorearen bizitza eta obraren arteko erlazioa aztertuz, eta afektuen estetika XVII. eta XVIII. mendeetako ekoizpen musikalaren testuinguruan. Horrela, moraltasunarekin eta musikarekin lotutako hainbat hipotesiri helduko diegu, MBAk lasaitasun eta moral zentzua sor dezakeen ikertuz, entzulearen testuinguru erlijiosoa edozein dela ere. Azterketa hori analisi historiko, musikal eta testual baten bidez egiten da, gogoeta filosofikoekin eta psikologiaren eta neurozientziaren arloko ekarpen gaurkotuagoekin osatuta. Ondorioztatzen da PSM obra estetikoa izateaz gain, balio moralen transmisore bat ere badela, askotariko ikusleak hunkitu eta suspertzeko gai dena, eta zubiak ezartzen dituena hainbat muga kulturalen artean. Bachek bere "Pasio Handia" deitzen zuen lan honek modernitatearen arnasa eta bere garaiko estetikan eta moralean aldaketa esanguratsua irudikatzen du, musika klixeak gaindituz eta gure egungo sentiberatasunarekin oihartzun egiten duen subjektibotasun berri batez hornituz ", azaltzen du saritutako ikertzaileak.