Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)
kari1kargutu, kargu(tu), kargutzen 1 da ad konturatu.
Umeak izan arren, orduan be kargutzen ei ziran Rufino zer estimaua zan. Xabier Amuriza «Rufino Arrola, Vulkanoren atzamarrak», 2002 - 67. orr.
Eta kargutzen naiz zer gauza berria eta gogoarentzat harrigarria den zeru-lurren akabatu behar hori eta zer zaila den niretzat hitzez frogatzea. Xabier Amuriza «Gauzen izaeraz» - Lukrezio, 2001 - 313. orr.
2 (zerbaiten) kargu hartu.
Eberen gorpua balitz, heriotzaz kargutu beharko lirateke. Kargutu zara? Sonia Gonzalez «Ugerra eta kedarra», 2003 - 152. orr.
