Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

maiorazko (orobat maiorazgo g.er.; Euskaltzaindiaren Hiztegian maiorazko agertzen da) 1 iz lehen jaioa; oinordekoa, premua.

Graemetarren maiorazkoari bihotza azkartu zitzaion antzinako neska beltxarana emakume eder eginda ikusi zuenean.  J.M. Olaizola "Txiliku"   «Bizitza eredugarriak», 2006 - 16. orr.

Bere emazteari erdiminak etorri eta maiorazkoa jaiotzear zela ikustean, [...].  Fernando Morillo   «Gloria Mundi», 2004 - 203. orr.

Jexuxek apaiz sartzeko tentazioa ere izan zuen gaztetan [...] baina maiorazko izanik baserriaren jabe egitea ere ez zen txarra.  Xabier Etxabe   «Lurtarra da begiratua», 2004 - 75. orr.

Maiorazkoa, Luis, etxeko ondasun eta agintearekin geratu zen, eta, horrez gain, errejidorea izan zen.  J.M. Olaizola "Txiliku"   «Bizitza eredugarriak», 2006 - 205. orr.

Tomas gelditu zen maiorazko; beste hiru-lau Donostia aldera joan ziren bizimodu bila eta hantxe gelditu.  Xabier Mendiguren Elizegi   «Errekarteko koadernoa», 2001 - 58. orr.

Bestalde, Durangoko foru zaharra garaitsu honetan idatzi zen, eta haren arabera maiorazkoaren eskubidea guztiz bideratuta geratu zen.  J.M. Olaizola "Txiliku"   «Bizitza eredugarriak», 2006 - 203. orr.

Beraz, Jazinto semetzako hartua zuten, eta bere senideordekoen adinari erreparatzen badiogu premutzako, maiorazkotzako hartua izan zela pentsa genezake.  Koldo Izagirre   «Elgeta, sasiaren sustraiak», 2001 - 48. orr.

2 aurren jaioaren lehentasuna; oinordekotza, premutasuna.

Alta, ipuinak ez du kontatzen maiorazkoak Mari-xor behar duela; semeak izan behar ditu, bestela ez du maiorazkorik ez ezer.  Berria - Kultura   2006-03-24

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus