Bilaketa aurreratua

Ogi apurrak

Egungo Euskararen Hiztegia (EEH)

barberu (orobat barbero) 1 iz odol ateratzeak, ebakuntzak eta kidekoak egiten dituen osagilea. ik kirurgialari; zirujau.

Saltzaile itxura zuen, nahiz izan zitekeen berdin barberu, matematika irakasle edo etxalde kudeatzaile.  Elena Touyarou   «Hautsi da katea» - Toti Mtz. de Lecea, 2004 - 156. orr.

Orain dela gutxi arte ikusten ziren Napolin, barbero zenbaiten ateburuetan, zera zioten iragarkiak: Qui si castrano maravigliosamente i putti.  Juan Martin Elexpuru   «Delituez eta zigorrez» - Cesare Beccaria, 1999 - 116. orr.

Astronomo, azti eta maisu barberu, denetarik pasatu zen gaztelutik.  Anjel Lertxundi   «Konpainia noblean», 2004 - 77. orr.

Hogeita hamar urtetik gora ziren Don Juan Sanchez Alcoleara iritsi zenetik, barberu-zirujau gisa; gero, azterketa batzuk eginez, lizentzia lortu zuen.  Josu Zabaleta   «Jakintzaren arbola» - Pio Baroja, 2006 - 206. orr.

2 bizargilea.

Hemingwayk, barberoaren ahulkian esertzen delarik, ez daki oraindik John Cheeverrek urte gutxiren buruan ipuinari buruz zer esango duen.  Harkaitz Cano   «Neguko zirkua», 2005 - 107. orr.

Albiste bakoitza, munduaren ongizate eta bake nahiaren aurpegi aratzean barbero labanaz irekitako ebakia iruditzen zaio.  Pako Aristi   «Urregilearen orduak», 1998 - 280. orr.

Kanpamentuetan ere denetik zegoen, gutunak idazten zituztenak papera izter gainean ipinita, barberu berritsuak, jostunak adabakietan espezializatuak, tertuliazale lizunak.  Joseba Sarrionandia   «Kolosala izango da», 2003 - 60. orr.

 



Nodoa: liferay1.lgp.ehu.eus