Irakasgai honek ikasleak kimika ez-organikoko sintesi metodoen inguruko ikuspegi zabala lortzea, lanerako materialekin trebatzea eta prestakuntza berrietan proiekta ditzakeen ondorioetara iristea helburu duten praktika multzo bat hartzen du barnean.

Bertan ikasleak maila honetarako eta kimika arlorako RD 1393/2007an definitutako oinarrizko gaitasunak garatzea nahi da, baita oinarrizko moduluko M02CM02 eta M02CM03 gaitasun orokorrak ere. Hau da, alde batetik elementu kimikoen eta haien konposatu organikoen eta ez-organikoen egitura, propietateak, prestaketa-metodoak eta erreakzio kimiko garrantzitsuenak ezagutzea. Bestetik, segurtasunez eta teknika egokiak erabiliz, konposatu kimikoen sintesi- eta ezaugarritze-prozesu arruntak planifikatzeko eta laborategian egiteko gaitasuna garatu nahi da, baita kimikaren arloetan behaketa esperimentaletatik eratorritako datuak ebaluatzeko eta interpretatzeko gaitasuna ere.

Era berean, ikaslea elementu kimiko garrantzitsuenen eta hauen konposatu adierazgarrienen propietate, lorbide eta erreaktibotasunari dagozkien ezagutzak aplikatzeko eta konposatu ez-organikoak identifikaziorako erabiltzen diren karakterizazio teknika arruntak erabiltzeko gai izatea nahi da baita kimikaren arloan eta beste arlo zientifiko batzuetan informazioa bilatzeko eta hautatzeko gaitasuna, bibliografia eta informazioaren eta komunikazioaren teknologiak erabiliz. Horrela M02CM08, M02CM09 eta M02CM10 gaitasunak lantzen dira.

Modulu eta graduko irakasgaiaren koordinazio horizontal eta bertikalaren konpetentzia graduko koordinazio batzordeari dagokio.

Sarrera. Segurtasuna laborategian. Erabilera komuneko substantzia toxiko eta arriskutsuak. Laborategiko koadernoa. Mikroeskala mailako esperimentuak. Oinarrizko prozedurak.

S eta p blokeetako elementuen erreaktibotasuna eta azido-base izaera. Erredox propietateak. Disolbagarritasuna. Elementu eta konposatu arruntenen egonkortasun eta erreakzio bereizgarriak.

Trantsizio elementuen erreakzio bereizgarriak. Erreakzioak disoluzio akuosoetan. pH-ren araberako espezie nagusien azterketa. Oxoanioien eraketa. Disolbagarritasuna. Konplexuen eraketa eta egonkortasuna.

Elementu eta konposatu ez-organiko arrunten lorpena. Metalen oxidoetatik abiatuz metalen lorpena. Interes industrialeko konposatuen lorpena. Koordinazio konposatu arrunten prestaketa.

Gatz ez-organikoen identifikazio eta karakterizazio arrunta. Sugar probak, disolbagarritasuna ingurune desberdinetan, pH, azidoekin erreakzioak, etab.

Hiru orduko 20 saio praktiko.

Ikasleei praktiken gidoia eskuragarri jarriko zaizkie, eta hauetan oinarrituz praktikak burutu beharko ditu, honetaz gain zazpi mintegi emango dira informazio nahikoarekin praktikak egin ahal izateko.Praktikak banaka egingo dira ikaslearen gainbegirapen.

Praktikak bi zatitan banatuko dira, bakoitza 10 saiokoa.

Lehenengo zatian metal desberdinen erreaktibitatea aztertuko da eta bigarrenean, aldiz, konposatu desberdinak sintetizatuko dira .

Praktika bakoitza bukatzean txosten bat entregatu beharko da non azalduta agertu behar dituen lortutako emaitzak.

Amaieran azterketa teorikoa gainditu behar da. Teoria, praktikan egindakoa izango da.

• Azken Ebaluazioaren Sistema
• Kalifikazioko tresnak eta ehunekoak:
  • Garatu beharreko proba idatzia (%): 30
  • Praktikak egitea (ariketak, kasuak edo buruketak) (%): 70

- Derrigorrezko asistentzia

- Garatzeko azterketa idatzia. (%30)

- Praktiken burutzea (ariketak, kasuak edo problemak, laborategiko koadernoa) (%70). Praktika-saioen erdialdera, kimika ez-organikoko oinarrizko kontzeptuei buruzko proba bat egingo da, gainditu egin beharko dena.

- Uko egitea eskatzea ikasle bakoitzari dagokion praktiketako taldea hasi baino lehen egin behar da edo praktiketako asistentzia %10a baino gutxiago izatea, hori EZ AURKEZTUA izango da.

- Irakasgaia gainditzeko bi atalak gainditu behar dira.



Azken ebaluaziorako aukera izateko irizpideak EHUko graduko titulazioen ikasleriako ebaluazioren araudiaren 2. kapituluko 8. artikuluan agertzen dira. Ebaluazio jarraituari uko egiteko irizpideak EHUko graduko titulazioen ikasleriako ebaluazioren araudiaren 2. kapituluko 12. artikuluan agertzen dira.

- Azterketa idatzia. (30%)

- Azterketa Praktikoa (70%)

- Irakasgaia gainditzeko bi atalak gainditu behar dira.

-Laborategiko gidoia.
-Laborategiko mantala.
-Segurtasun betaurrekoak.
-Laborategiko eskularruak.
-Espatula.
-pH papera

Oinarrizko bibliografia

-J. Alcañiz, Manual de sintesis de compuestos inorgánicos en laboratorio. Publicaciones de la Universidad de Alicante (2007).

-Z. Szafran, R. M. Pike, M. M. Singh. Microscale Inorganic Chemistry: A Comprensive Laboratory Experience. Wiley & Sons, New York (1991).

Gehiago sakontzeko bibliografia

- D.M. Adams, Sólidos inorgánicos. Editorial Alhambra, Madrid (1986).
- D. Astruc, Química Organometálica. Reverté, Barcelona (2003).
- P. Atkins, T. Overton, J. Rourke, M. Weller y F. Armstrong. Shriver & Atkins: Química Inorgánica. 4ª ed., Mc Graw-Hill, México (2008).
- F.A. Cotton, G. Wilkinson, C.A. Murillo y M. Bochmann, Advanced Inorganic Chemistry. 6ª ed., Wiley & Sons, New York (1999). Traducción de la 4ª ed. en Castellano, Limusa-Wiley, México (1986).
- G.S. Girolami, T.B. Rauchfuss, R.J. Angelici, Synthesis and Tecnique in Inorganic Chemistry. 3ª Ed., University Science Books (1999).
- N.N. Greenwood y A. Earnshaw, The Chemistry of the Elements. 2ª ed., Butterworth Heinemann, Oxford (1997).
- J.E. Huheey, E.A. Keiter, R.L. Keiter, Inorganic Chemistry: Principles of Structure and Reactivity. 4ª ed., Harper Collins Publishers, New York (1997).
- J. Ribas Gispert, Coordination Chemistry. Verlag Chemie, Weinheim (2008).
- Z. Szafran, R. M. Pike, M. M. Singh. Microscale Inorganic Chemistry: A Comprensive Laboratory Experience. Wiley & Sons, New York,1991.
- J. Tanaka y S.L. Suib, Experimental Methods in Inorganic Chemistry. Prentice Hall (1999).
- A.R. West, Solid State Chemistry and its Applications. Wiley (1990).
- J.D. Woollins, Inorganic experiments. 2ª ed., VCH Publishers: Nueva York (2003).

Aldizkariak

Ikasturte bakoitzean irakaskuntza gidan adieraziko da.

Web helbideak

Ikasturte bakoitzean irakaskuntza gidan adieraziko da.