Arco facial virtual

Arco facial virtual

En el flujo de trabajo convencional de la odontología protésica y restauradora, los registros de arco facial se utilizan para registrar la relación espacial de la arcada dental maxilar con respecto a uno o varios puntos anatómicos, para después al transferir esta relación al articulador mecánico, orientar el modelo de yeso de la arcada dental maxilar con la misma relación con respecto al eje de apertura del articulador (figura 1).

Imagen
FIGURA 1. Registro de arco facial.

Sin embargo, en el flujo de trabajo digital de la odontología protésica y restauradora, los registros de arco facial han sido sustituidos por técnicas de arco facial virtual. Cabe subrayar que en el desarrollo de estas técnicas de arco facial virtual los miembros de este grupo de investigación han sido pioneros ya que desarrollaron lo que se puede considerar la primera técnica de arco facial virtual. Desde entonces, se han presentado diferentes técnicas de arco facial virtual. Entre estas técnicas se puede destacar la última técnica desarrollada por los miembros de este grupo de investigación, es decir, la técnica que consiste en alinear primero la impresión digital de la arcada dental maxilar con la réplica digital 3D de la cara del paciente y después transferirlo al articulador virtual (figura 2), ya que esta técnica permite la obtención del llamado paciente virtual.

Imagen
FIGURA 2. Técnica de arco facial virtual que transfiere la impresión digital maxilar primero a la réplica digital 3D de la cara del paciente y después al articulador virtual.

Sin embargo, la exactitud de estas técnicas ha sido poco analizada. Por ello, el objetivo de esta línea de investigación es analizar la exactitud de las diferentes técnicas de arco facial virtual y desarrollar una técnica de arco facial virtual optima partiendo de los resultados de los diferentes análisis.

Los avances realizados hasta la fecha en esta línea de investigación han sido difundidos a través de artículos publicados en revistas científicas, de comunicaciones presentadas en congresos internacionales y de patentes.

Artículos en revistas

— 4 Resultados por página
Mostrando el intervalo 1 - 4 de 9 resultados.

Tesis doctorales

Arku Fazial erregistro birtualak hartzeko erabili ohi diren paziente birtualak sortzeko prozedura berri baten garapena eta baliozkotzea

Doctorando/a:
Xabier Amezua Lasuen
Año:
2023
Universidad:
Universidad del País Vasco UPV/EHU
Personas encargadas de la dirección:
Eneko Solaberrieta Mendez
Descripción:

Hortz-protesiak garatzeko lan-fluxu digitaletan artikuladore birtualak erabiltzen dira pazientearen barailaren mugimendu indibidualetara behar bezala egokitzen diren hortz-protesiak garatzeko. Gehien hedatu diren artikuladore birtualak loki-barailako artikulazioak, masailezurra eta baraila ordezten dituzten instrumentu birtualak dira, zeintzuetan hortz-uztaien edo horien igeltsuzko modeloen 3D erreplika digitalak birtualki muntatzen diren, simulatzeko barailaren mugimendu batzuk edo guztiak. Artikuladore birtual horiek programatu edo doitu egin behar izaten dira pazientearen barailaren mugimendu indibidualak simula ditzaten, eta hori pazientetik hartutako erregistro birtual desberdinen bidez egin ohi da, besteak beste, arku fazial erregitro birtual baten bidez. Arku fazial erregistro birtual bat da masailezurreko hortz-uztaiak erreferentzia puntu anatomiko batekiko edo batzuekiko duen erlazio espazialaren erregistro birtual bat, zeina artikuladore birtualera transferitzen den haren irekiera ardatzarekiko erlazio espazial berean muntatzeko masailezurreko hortz-uztaiaren 3D erreplika digitala. Horrelako erregistro birtualak hartzeko, orokorrean, paziente birtualak erabiltzen dira, pazientearen aurpegiaren eta masailezurreko hortz-uztaiaren 3D erreplika digital banaz osaturikoak. Paziente birtual horiek sortzeko prozedura desberdinak garatu diren arren, erabilienak eta zehatzenak pazientearen aurpegian jartzen diren alineadoreak erabiltzen dituztenak izan ohi dira. Doktorego tesi honetan in vitro zein in vivo aztertu da paziente birtualak sortzeko prozedura horien zehaztasunean duen eragina aurpegiaren 3D erreplika digitalak eskuratzeko erabilitako eskaneatze metodoak; izan ere, prozedura horietako gehienek aukera eskaintzen dute aurpegien 3D erreplika digitalak eskuratzeko eskaneatze metodo desberdinak erabiltzeko, ezezaguna izan arren horrek prozedura horien zehaztasunean duen eragina. In vitro zein in vivo analisietan ondorioztatu da paziente birtualak sortzeko prozeduren zehaztasunean eragin handia duela aurpegiaren 3D erreplika digitalak eskuratzeko erabilitako eskaneatze metodoak, eta prozedura horiek zehatzagoak direla aurpegiaren 3D erreplika digitalak eskuratzeko bereizmen handiagoko eskaneatze metodo zehatzagoak erabiltzean. Hala ere, eskaneatze metodo horiek ez dira egokiak hortz-klinika guztietarako, bereziki, haien konplexutasun eta kostuagatik. Hori dela eta, doktorego tesi honetan garatu eta in vitro baliozkotu da paziente birtualak sortzeko prozedura berri bat, murrizten duena sortutako paziente birtualen zehaztasunean duen eragina aurpegiaren 3D erreplika digitalak eskuratzeko erabilitako eskaneatze metodoak.

Enlace con información adicional: