Manufaktura-enpresa txiki eta ertainek (ETEak) oztopo eta zailtasun ugari dituzte (ekonomikoak, teknikoak, kulturalak, etab.) 4.0 industria ezartzeko. Víctor Ramírez Durán UPV/EHUko doktoratu aurreko ikertzaileak azaldu duenez, “4.0 industria ezartzeko trantsizio-prozesu horiek garestiak izan ohi dira, eta ETEek arazo tekniko eta kulturalak izaten dituzte askotan, ez baitakite trantsizioa nola egin, ez eta beren enpresan 4.0 industria ezartzeak zer onura ekar liezazkiekeen ere”.

Badira zenbait lan produktuaren eta hornikuntza-katearen bizi-zikloaren ikuspegitik 4.0 industriaren teknologiak nola txertatu aztertzen dutenak, eta ETEek erreferentzia gisa erabil ditzakete; baina ez da gauza bera gertatzen bezeroaren bizi-zikloaren ikuspegiarekin. Alde horretatik, UPV/EHUko BDI ikerketa-taldean egindako lan batean, metodologia bat garatu dute ETEetako softwareaz arduratzen diren profesionalei software-zerbitzu berriak sortzen laguntzeko. Zerbitzu horiek 4.0 industriarekin lerrokatuta egongo dira, eta, kostu txikiko aukeren bidez, aldatu ahal izango dituzte bezeroak enpresekin elkarrekintzan jarduteko modua eta haiekin elkarrekintzan dituzten esperientziak. “4.0 industriaren teknologiek lagundu dezakete bezeroak hobeto ezagutzen, produktuekin elkarrekintzan duten esperientzia hobetzen eta saldu osteko laguntza-zerbitzu hobea izaten”, dio Ramírezek, aipatutako lanaren egileak.

Teknologia semantikoak eta 3Dko bistaratzea

Proposatutako metodologiak ongi definitutako etapa eta jarduera batzuk deskribatzen ditu, ulertzeko eta gauzatzeko errazak direnak, eta, haien bidez, gutxieneko baliabide ekonomikoak erabiliz eta teknologia berriak baliatuz egin daiteke trantsizio hori. “Metodologia horren bidez, enpresa batek bezeroei begira dituen akatsak identifika ditzake, eta bezeroaren tratamendua hobetzeko zerbitzuak nola sor daitezkeen aztertu. Metodologia orokorra da; hau da, ez du esaten zer zerbitzu ezarri behar diren, baizik eta zerbitzu berriak sortuz konpon daitezkeen akatsak aurkitzen laguntzen du”, zehaztu du Ramírezek.

Metodologia, nagusiki, teknologia semantikoen erabileran eta 3Dko bistaratzean oinarritzen da. Teknologia semantikoek, kasu honetan ontologiek —ezagutzaren eremu edo arlo baten kontzeptuen arteko erlazioak definitzen dituen sare edo sistemak—, malgutasun handia ematen dute ezagutza deskribatzeko, eta, horrez gain, ohiko datu-baseen bidez nekez lor daitezkeen inferentzia- eta arrazoitze-prozesuak errazten dituzte. Bestalde, 3Dko bistaratze-teknologiek errepresentazio bisual hobetua eskaintzen dute, grafiko eta nabigazio-kontrol hobeak dituena, eta erabiltzaileari esperientzia interaktibo hobetua izatea ahalbidetzen diona.

Ikertzaileak azaltzen duenez, metodologia hori baliagarria izan liteke, adibidez, enpresa bateko produktuen katalogo hobetua sortzeko, eta, haren bidez, ereduak 3Dn bistaratzeko aukerak eta nabigazio aurreratuko aukerak eskaintzeko, bai eta “ereduaren zati desberdinen deskribapen eta ezaugarri zehatzak azaltzeko ere”. Bestalde, bezeroari zer produktu behar duen iradokitzen dion bilaketa-modulu bat sortzeko ere balio dezake. Ramírezek azpimarratzen duen beste adibide bat teknikari birtual bat izan liteke, zeinak bezeroarekiko arreta hobetzeko balio bailezake produktua erosi osteko fasean. Hala ere, Ramírezek dioenez, “metodologia egina dago batik bat enpresa bakoitzak bere bezeroekin lotuta izan ditzakeen arazoak hobetzeko azterketa egin dezan. Onura horiek guztiek bezeroaren eta enpresaren arteko harremana hobetuko dute, eta fidelizazio-maila handia lortuko dute”.

Informazio osagarria

Víctor Julio Ramírez Durán doktoratu aurreko ikertzailea da, eta UPV/EHUko Informatika Fakultateko Lengoaiak eta Sistema Informatikoak Sailean (LSI) ari da. Idoia Berges irakaslea eta Arantza Illarramendi katedraduna dira haren tesi-zuzendariak.