Informazio gehigarria

"Bar del Ayuntamiento", Place Saint Sulpice Parisen, Gael Faurek – eskua jator eta lagunkor ematen digu – oroitzapen bat kontatzen digu hasteko:<br /> "Ni ez nintzen oso urrun bizi, 17m2ko gela batean. Ardéche jaioterriko gune irekietatik etorri nintzen: aldaketa handia! Kaiolaturiko lehoi bat bezala ibiltzen nintzen bueltaka".<br /> Artista honen izaera aske eta samurra ulertzeko, sekretua bere sustraietan dago. Vivaraiseko lurrarekiko lotura sakona, naturan ohikotasunez indarrak hartzeko behar eutsiezina, paisaia basatien bihotzean – ikaragarria!<br /> "Malkartsuak, erliebeak borroka-eremu bat bezala erakutsiz...". Naturak ez ezik, forma eta koloreen nahaste finak ere erakarrita, Paisaia-arkitektura ikastea erabaki zuen. Eta bere lehen gitarra ere erosi zuen.<br /> "Eta 15 edo 16 bat urte nituenean hasi nintzen konposatzen".<br /> Orain, 25 urterekin, Frantzia, Suitza eta Belgikan ematen dituen kontzertuen eta abestien konposizioaren artean, haurra heldu egin da. Gaelek erabaki zuen denboraldi bat hartzea lantzeko, artisau batek bezala, 2013an argitaratuko duen bilduma eder bat. Bere oharretan, gai, irudi, inpresioetan, horien egileekin (Ben Ricour, Tete, Fabien Boeuf, Chet eta Barcella) konpartitzen dituen erreferentziak adierazten ditu, eta lehenbizikoz egin zuen lan Jean-Louis Pierot ekoizlearekin (Bashung, Tete Thiefaine Daho ...).<br /> "Abestia bera gustatzen zait, "sinplea" dirudien doinua", baina ez da horrela. Maite ditut bizitzan erroturiko testuak, folk giroko soinuarekin, zuzena eta batzuetan hotza, oso gustuko ditut instrumentu jakin batzuk, bibrafonoa, kasu, doinuak biltzeko, kristalezko armonika bere soinu mistiko eta arduragarriagatik, bateriaren tinbalak, bildumari izaera "tribala" ematen diotenak, hurbilekoa eta organikoa, edo harmonium indiarra, kolorea eransten diona bidaiari...".<br /> Gael Faurek asmo betea dauka bere buruari uko egitearen antza izan dezakeen edozein gauzari aurre egiteko.<br /> Egiazkoa eta eskuzabala esaten dizute!