Shakespeareren sonetoak Juan Garziaren ahotsean
113. Zu utziz gero, gogoan barrena
Zu utziz gero, gogoan barrena
dut begia, eta soraio huts naiz,
aldez bederen itsu dabilena,
erne arren soa leloturik gaitz;
zeren Begik ez baitio Bihotzi
ematen txori, lore, gauzen berri;
horra, bada, Gogori eragotzi
deus bereiztea, ez oso ez erdi.
Zakar zein atsegin, dakusan oro,
izaki galant zein itsusiena,
mendi nahiz itsaso, egun edo
gau, bele zein uso, zeu zaitu dena:
zure irudiz mukuru, egiaz
Gogok bete dit begia faltsiaz.