Zeinen negu antzo orduok itun

zu gabe, aro ihesleen gozo!

Zenbat hotzaldi, zenbat egun ilun,

nolako gorri Abendu aitaso!

 

Alta, garai hori zen uda-aldi,

larrazken oparo zituz aberats,

bedatse fin zenduz izorra handi,

nola zenbait sabel alargun maratz.

 

Eman hori, baina, ene begitan,

zurtz-esperantza, fruitu aitagabe;

zoriaro gozo oro zu baitan:

txoriak berak, huts min, mutu daude;

 

edo hain dute goibel txinta, ezen

hostoak baitira negu-zurbiltzen.