Ildo horretan, literaturaren, politikaren eta boterearen arteko harremanak eta diskurtso poetiko, narratibo, dramatiko eta saiogileak eraikitzen dituzten erantzun ideologikoko ereduak aztertu nahi dira, konpromiso-, kritika- edo subertsio-moduak kontuan hartuta, bai maila tematikoetan, bai formaletan, serie sozial, kultural, ideologiko eta poetikoen arteko korrelazioa kontuan hartzen duen ikuspegi batetik ulertuta. Harreman hori, beraz, testuaren eta testuinguruaren arteko elkarrizketa saihestezina da, eta, horregatik, arreta berezia jarriko zaio literatura-diskurtsoek botere-diskurtso kultural zein politikoekin duten elkarreraginari.

Tradizioz, identitatea (nazionala, kulturala, etab.) oposizio baten bidez definitu eta ezarri izan da. XX. mendearen amaieratik, ordea, oposizioan oinarritutako eta nazio, sexu eta talde etnikoen arteko gatazka betikotzen duten oztopo horiek suntsitu nahi dira. Izan ere, literatura konparatuaren hasiera bestearekin, atzerriko literatura-testuekin eta gureaz bestelako kulturekin elkartzea besterik ez da. Horregatik, ikuspegi horretatik, kulturen arteko azterlanetara joko da, gai izango baitira herrien eta kulturen arteko harremanarekin lotutako gai historiko-kulturaletan, politikoetan eta sozialetan arreta jartzeko.

Genero-gaiak ikertzea da helburua, eta, horretarako, eraikuntza ideologiko sozialekin erlazionatzea. Horri esker, egileek testuetan eta paratestuetan beren burua nola eta zer helbururekin eraikitzen duten ere aztertu ahal izango dugu. Baina generoa funtsezkoa bada eraikuntza ideologiko sozialetan, gaur egun ikuspegi ekologikoa ere funtsezkoa da, irakurleari munduari buruzko begirada aldatzeko aukera ematen baitio, ekokritika edo ekpoetika deitutakoaren bidez. Beraz, literaturaren eta ideologiaren arteko harremana aztertu nahi badugu, funtsezkoa da XXI. mendean ikuspegi feminista kontuan hartzea, baina baita ikuspegi ekologikoa ere, eta horrek aukera ematen du ikerketa literarioa Garapen Jasangarriaren Helburuekin (GJH) eta 2030 Agendarekin lotzeko.